Lisanne: Gooi feitjes op me

Onder het motto van gooi feitjes op me nu ook een stukje vanuit mijn kant. Wist je dat boven benen hier supersexy zijn en je dus als vrouw altijd een lange rok of broek aan moet omdat je anders als prostituee wordt aangezien. Wist je dat het hier het hele jaar om halfzeven licht wordt en ook om halfzeven weer donker. Wist je dat het hier ook overdag de hele dag kan regenen. Wist je dat de mensen hier aan de linker kant van de straat rijden. Wist je dat er in Oeganda meer dan 90 verschillende talen worden gesproken.

Dit wisten de Oegandezen niet over Nederland:
Er geen slangen zijn.
Er geen health centers zijn.
De verpleegkundige geen medicijnen voorschrijven.
Je altijd op tijd moet zijn.
Wij soms drie lagen met lange mouwen dragen, omdat we het anders koud hebben.
Dat elke Nederlander Nederlands kan praten

Na twee weken stage wil ik graag mijn ervaringen met jullie delen. Mijn stage dag begint om acht uur, maar als je een uurtje later komt is dat ook oké. Kortom; als ik om 8:15 van huis weg ga ben ik nog mooi op tijd.
Nadat ik IEDEREEN een hand heb gegeven, goedemorgen heb gewenst en heb gevraagd wat ze de avond ervoor gedaan hebben kan het werk beginnen. Ondertussen zitten de patiënten in de wachtkamer en ligt er een stapel boekjes klaar die de patiënten hebben meegenomen waar hun naam, adres, leeftijd, gewicht, lengte en BMI in genoteerd worden. Daarna worden ze doorgestuurd naar de clinical officer(een tussenvorm van een verpleegkundige en arts die wel medicijnen voor mag schrijven maar geen complexe handelingen mag doen) of als hij er nog niet is, de verpleegkundige. Dan kunnen er een aantal testen gedaan worden door lab-medewerkers voor malaria, HIV, blaasontsteking en nog een paar. Daarna gaan de patiënten weer terug naar de clinical officer en schrijft hij medicijnen voor. Dan gaan de patiënten naar de apotheek (hok met medicijnen en een verpleegkundige die ze uitdeelt) waar ze de medicijnen gratis op kunnen als ze nog aanwezig zijn, eind deze week waren de paracetamol en amoxicilline al op, dus die kunnen pas in november weer worden uitgedeeld.
Ik heb de afgelopen twee weken op mijn stage gegevens in boekjes geschreven (wat moeilijker is dan het lijkt want de namen zijn niet altijd goed te verstaan), malariatesten afgenomen, gezien hoe een malariaparasiet er onder de microscoop uitziet, gezien hoe een blaasontsteking er onder een microscoop uit ziet, injecties gegeven en medicijnen uitgedeeld.

Donderdag na werktijd ben ik een middag naar een grote markt geweest in een dorp vlakbij. Ik werd gebracht door een bodadriver op een motortje waar ik achterop zat. Toen we bijna bij de markt waren stond er een politieagent en aangezien de bodadriver niet de juiste papieren had voor zijn motor moesten we een stukje offroad. Over zandpaadjes, langs struiken en door een plas. De driver stond erop dat ik bleef zitten maar ik stapte toch af. Dat was maar ook, want de boda zat tot halverwege in het water en bijna vast, ik ben later zelf over de plas heen gesprongen en weer opgestapt. Eenmaal bij de markt aangekomen waren er 20 kleedjes met tweedehandskleren, 20 kleedjes met ui, 20 kleedjes met tomaten, 30 kleedjes met aubergines, 20 kleedjes met pinda’s, 10 kraampjes met varkensvlees (met vel), 5 kleedjes met kippen, 20 kleedjes met rijst en 30 kleedjes met bruine bonen. Nadat de bodadriver mij de hele markt had laten zien en mij aan al z’n vrienden had voorgesteld heeft hij mij ook weer thuisgebracht.

Zaterdagochtend waren we om half 8 alle drie al wakker als gevolg van geen stroom en wifi op vrijdagavond. We hadden besloten om naar het zwembad te gaan waar we lekker kunnen zonnen in onze bikini en een beetje een bruin te kunnen worden, want dat gaat overdag bijna niet met een rok of uniform tot over je knieën. Nadat we heerlijk bruin waren geworden, en sommige onder ons (ik noem geen namen) ook mooi rood, zijn we naar de stad gegaan waar we wat hebben gedronken en vooral heel veel lekkere dingen hebben gegeten.

Maandag begin ik (om acht uur) in het health center op de afdeling voor kinderen tot vijf jaar. Ik ben benieuwd wat voor situaties zich dan voor gaan doen en wat ik hiervan kan leren.