Esther: Walk slowly slowly

Walk slowly slowly.

Wauw. Long time ago. We kunnen wel vastleggen dat wij niet de besten zijn in het regelmatig schrijven van een blog. Shame on me.

Een paar weken geleden zijn we een weekendje naar de Sipi Falls geweest. De Sipi Falls zijn 3 prachtige watervallen in het oosten van Oeganda. Maar de reis ernaartoe was misschien wel net zo onbeschrijfelijk. We gingen eerst met een ‘taxibus’ voor maximaal 11 personen naar Mbale. Nou hebben ze in Oeganda nog niet van het woord limieten gehoord; we werden met zo’n 20 personen in het busje gepropt. Op sommige rijen zaten zelf 5 personen! En om even een beeld te schetsen: wij Hollanders zaten met onze lange benen al behoorlijk klem op de achterste rij. En dan zaten er niet alleen mensen in het busje, maar werd het ook nog volgestouwd met bagage, matrassen en andere ongein. Onderweg stopte dit busje op verschillende plekken. Op 1 plek stapte er een personage in en ook deze had wat ‘bagage’ mee en dit werd achterin de bus onder onze stoelen gegooid. Deze ‘bagage’ kwam dus tegen onze benen aan. Het was glad, met veren en het bewoog! Aangezien het al donker was konden we niet goed zien wat zich onder onze benen had genesteld dus ik besloot om er een lichtje bij te schijnen. Zodra dit licht aanging, barstte er een flink geschreeuw los van de achterste bank en gooiden we onze benen omhoog. Er hadden zich 3 kalkoenen onder ons genesteld. 3 enorme, levende kalkoenen! Geloof mij: mijn benen hebben de vloer niet meer geraakt tot de kalkoenen bij vele stops later weer uitstapten. Pfjoe!

Eenmaal aangekomen in Mbale moesten we op zoek naar onze slaapplek om de volgende dag weer vroeg te vertrekken. Aangezien we zelf geen flauw idee hadden waar we heen moesten, besloten we de eerste de beste boda-driver aan te houden en te vragen om ons op de plaats van bestemming te brengen. Deze boda-driver zei eerst dat hij niet wist waar we heen wilden, het volgende moment wist tie het opeens wel en het volgende moment wilde hij ons dolgraag meenemen. Nou voelden we ons al niet echt op ons gemak in een vreemde, drukke, donkere stad, maar deze boda-driver deed dat niet echt ten goede. Gelukkig zag een vriendelijke meneer in een auto verderop dat we wat verdwaald oogden. Deze meneer bleek een pastor te zijn en bood aan om ons bij onze slaapplek te droppen na ‘mama’ te hebben thuisgebracht. Nou zag dit er allemaal wel vriendelijk uit en zijn we veilig en wel, na een lekke band en wat sight-seeing, bij ons hotel gebracht. Eindelijk slapen!

De volgende dag was een meneer van het hotel zo vriendelijk om ons tegen een kleine vergoeding naar Sipi te brengen. Dit ging gelukkig helemaal vlekkeloos en hebben we in Sipi 2 heerlijke dagen gehad! De watervallen zijn adembenemend mooi! Lies en ik hebben zelf even een douch genomen onder 1 van de watervallen ;) Verder hebben we een koffietour gedaan waar we zelf koffie hebben gemaakt, heerlijk!. Het was een topweekend om nooit meer te vergeten!

Vorige week zijn we naar Lake Kyoga geweest, een groot meer ongeveer 20 km bij ons vandaag. Op goed geluk zijn we naar het centrum van Soroti gegaan en na wat rond te vragen wilde een man ons wel even brengen met zijn landcruiser met open bak. Wij zaten dus prinsheerlijk op de auto, in de zon. We voelden ons net 3 koninginnen; iedereen riep ons na, iedereen zwaaien en iedereen lachen. Geweldig! Op lake Kyoga zijn we met een vissersbootje het meer op gevaren en genoten van de natuur. Het meer was prachtig, maar meer dan wat vissers was er weinig te beleven. Gelukkig was onze persoonlijke taxi-chauffeur op ons blijven wachten en konden we zo weer instappen. 

Saar en ik hebben een jurk op maat laten maken. Zelfde model, ander stofje. Op de compound zijn we dus omgetoverd tot tweelingen en hebben we onszelf maar gelijk Oegandese namen gegeven; Apio Sara en Acen Esther. Apio staat voor de eerste van een vrouwelijke tweeling, Acen staat voor de tweede. ‘Now you have to walk slowly slowly, like an African lady!’ Is goed, doen we!

Inmiddels hebben we er al 8 weken stage opzitten en hoeven we nog maar 1 week van de 9 weken stage te lopen. Daarna gaan we nog wel 2 losse weken op verschillende plekken stagelopen, maar het is nog niet helemaal zeker waar dit zal zijn, maar waarschijnlijk op 1 van de plekken waar we eerder al hebben stagegelopen.